Hip Hop και Ελληνικό Κρασί

Η εταιρεία Nielsen Music δημοσίευσε πρόσφατα την ετήσια της έκθεση για τις εξελίξεις στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας στις ΗΠΑ. Σε αυτήν αποδεικνύεται ότι το Hip-Hop ξεπέρασε για πρώτη φορά σε χρόνο ακρόασης το Rock! Επισήμως λοιπόν, η μουσική των μαύρων που κατοικούσαν στα γκέτο, (η οποία πρωτοεμφανίστηκε πριν 40 περίπου χρόνια) και λόγω της καταγωγής της πρωτό-αντιμετωπίστηκε με προκατάληψη και άρνηση, σήμερα αποτελεί την κυρίαρχη (mainstream στα ελληνικότερα) μουσική επιλογή.

Από την μια, πολλοί θα κάνουν λόγο  για ένα ιστορικά αναπόφευκτο γεγονός, καθώς και οι ρίζες του Rock κρατούσαν από την ίδια μήτρα -τους αφροαμερικάνους των ΗΠΑ.  Από την άλλη όμως, το γεγονός ότι η επιλογή ακρόασης τραγουδιών Hip-Hop έφτασε το 25,1 %  έναντι 23% του Rock, δεν μεταφράζεται και σε επικράτηση στο επίπεδο πωλήσεων δίσκων όπου το Rock εξακολουθεί να επικρατεί με 40%. Η δημοσκοπική εταιρεία όμως παρατηρεί ότι, στις πωλήσεις δίσκων δεν συμπεριλαμβάνονται τα τραγούδια που οι «πιο τεχνολογικά εξελιγμένοι» καταναλωτές αγοράζουν από τις διαδικτυακές πλατφόρμες του Spotify και του apple store, στις οποίες κυριαρχούν οι Hip-Hop επιλογές.

Στα οινικά μας δρώμενα!

Θα μπορούσε να γίνει μια απευθείας σύγκριση των παραπάνω αποτελεσμάτων με τις επιλογές των Ελλήνων καταναλωτών κρασιού, χωρίς όμως να μπορεί να διεκδικήσει την εγκυρότητα της Nielsen.

Αν το Rock ήρθε σαν αντίδραση της αμερικάνικης νεολαίας στο κοινωνικό κατεστημένο της μεταπολεμικής Αμερικής, τότε θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο και για εκείνη την γενιά οινολόγων και οινοποιών , οι οποίοι στα μέσα της δεκαετίας του ’90, στράφηκαν στις ελληνικές ποικιλίες (Ασύρτικο, Μοσχοφίλερο, Μαλαγουζιά, Αγιωργίτικο, Ξινόμαυρο) γυρνώντας την πλάτη στο κατεστημένο των γαλλικών ποικιλιών. Τελικά μπορεί να ειπωθεί ότι και οι δύο αυτές κινήσεις έγιναν κατεστημένο στη θέση του κατεστημένου.

Καλά όλα αυτά..

Ποια η σύνδεση όμως του Hip-Hop με τα ελληνικά δρώμενα?

Προφανώς, αφού το Hip-Hop ξεπετάχθηκε από τα σπλάχνα της Αμερικής, δεν θα μπορούσαμε παρά να το παρομοιάσουμε μόνο με ελληνικές ποικιλίες. Ίσως τα πιο κοντινά και καίρια παραδείγματα να είναι όλες εκείνες οι ποικιλίες που ξεχάστηκαν σε μικρά αμπέλια σε λόγγους, πλαγιές και νησιά ανά την Ελλάδα και παλεύουν σήμερα κι αυτές για μια θέση στον ήλιο. Η λίστα είναι μεγάλη και πολυποίκιλη.

Ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον…

Αν οι ταπεινές αυτές ποικιλίες ακολουθήσουν το φαινόμενο του Hip-Hop, δεν είναι απίθανο στο μέλλον να ζούμε το παρακάτω φαινόμενο: Οι «old time classic» 5 ποικιλίες θα είναι αυτές που θα κυριαρχούν στις πωλήσεις στα εστιατόρια και στα ράφια των supermarket ενώ, οι πιο ταπεινές θα είναι αυτές που θα κυριαρχούν στις επιλογές της νεολαίας και των ενημερωμένων οινόφιλων. Τότε, στις στατιστικές θα διαβάζουμε: «αυξημένες  πωλήσεις στα Winebar και στις ενημερωμένες online και μη κάβες, οι οποίες απευθύνονται στους «πιο οινικά εξελιγμένους» καταναλωτές, εμφανίζουν οι ταπεινές ποικιλίες…

Το μέλλον είναι εδώ, απλά δεν είναι ευρέως διαδεδομένο ακόμη.